Τι έχουμε εδώ; Μια ρωσικής έμπνευσης (μάλλον) και χρηματοδότησης (σίγουρα· το λένε κιόλας) έκδοση για την αντικειμενικότητα, αν και όχι ειδικά για την Ελλάδα, η οποία γίνεται μια ελάχιστα καλυμμένη πολεμική για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα μμε στη Δύση, συνεκδοχικά και στην Ελλάδα. Δηλαδή: ενσωματωμένα σε πάσης φύσεως συμφέροντα αδιαφανή και ενίοτε σκοτεινών προθέσεων, λογοκριμένα και λογοκριτικά, έρμαια και των κοινωνικών δικτύων που, αφού πρώτα τους έφαγαν το ψωμί, τώρα τούς καθορίζουν την επιούσια διάταξη.

Το βιβλίο «εκδόθηκε με τη στηριξη του Ιδρύματος Υποστήριξης και Υπεράσπισης Δικαιωμάτων των Ρώσων Συμπατριωτών του Εξωτερικού». Υποθέτω ότι οι Έλληνες συμμετεχοντες (Θανάσης Αργυράκης, Περικλής Γρύσπος, Θανάσης Δρούγος, Κώστας Ήσυχος, Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, Γιώργος Πλειός, Γιάννης Ραχιώτης, Μαρίνα Ρήγου, Θέμης Τζήμας, Νίκος Χιδίρογλου) συνεισέφεραν τα γενικά μετρίου επιπέδου ως αδιάφορα κείμενά τους μετά λόγου γνώσεως. Τα κείμενα των Ρώσων είναι σε παρόμοιο επίπεδο. Caveat lector, δηλαδή.

Αντιλαμβάνομαι ότι με την υστέρων καχυποψία για ο,τιδήποτε ρωσικό, το βιβλίο, που πάντως κυκλοφόρησε πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία, χτυπά άσχημα, όπως επίσης και το «τι διαβάζω τώρα!» μπορεί να μην κερδίσει το «ας του διαβάσω ώς το τέλος να δω που θα το πάει», οπότε που λέτε να το πηγαίνει; (Δεκτή και ως απάντηση το «πουθενά» γιατί όντως δεν έχουν όλα τα κείμενα μεγάλη σχέση με τον τίτλο του βιβλίου).