Δεν καταλαβαίνω γιατί μεταφράζονται και εκδίδονται στα ελληνικά αυτούσια (έχει σημασία η λέξη) βιβλία όπως της Zon για το μάθημα της Αγωγής του Πολίτη επί χούντας. Το θέμα του προφανώς και αξίζει μια σοβαρή αντιμετώπιση, γενικότερα αξίζει να μελετηθούν οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της χούντας που απλώνονταν σε πολλά πεδία. Η φιλότιμη συμβολή της Zon μόλις που ξύνει την ουσία του θέματος· είναι περισσότερο μια εισαγωγή για τον ολλανδό αναγνώστη παρά για τον Έλληνα. Γιατί τότε η ελληνική μετάφραση να περιλαμβάνει και τις διευκρινιστικές για τον Ολλανδό (αλλά όχι και για τον Έλληνα) σημειώσεις περί του τι ήταν η Μικρασιατική Καταστροφή ή ποιος ήταν ο Άρης Βελουχιώτης; Η επιλογή όχι μόνο δεν φαίνεται λογική, αλλά αποπνέει και προχειρότητα.