Ένα μη μυθοπλαστικό βιβλίο το αγοράζουμε για τον τίτλο του και ας λέμε ότι δεν το κρίνουμε από το εξώφυλλο. Σίγουρα, caveat emptor/lector, αλλά υπάρχει και μια κάποια υποχρέωση, αν μπορώ να το πω έτσι, του συγγραφέα ή/και επιμελητή για μια κάποια αντιστοιχία τίτλου και περιεχομένου. (Το αν η ανάπτυξη θα είναι επιτυχημένη είναι κάτι εντελώς διαφορετικό). Πολύ περισσότερο όταν το βιβλίο επιγράφεται «Εισαγωγή σε…» ή εντάσσεται σε μια τέτοια σειρά.

Αν λοιπόν αυτά ισχύουν γενικά, στο βιβλίο του Καρυώτη δεν τα βλέπουμε στην έκταση που θα θέλαμε ή/και θα έπρεπε, λαμβάνοντας υπόψη, στην περίπτωσή μας, και την αντιστοιχία τίτλου και περιεχομένου. Δεν αμφιβάλλω για τις γνώσεις του συγγραφέα ή για το πόσο περίπλοκα είναι τα θέματα που καλύπτει (είναι περίπολοκα και για τους ΑΟΖολόγους, κυρίως για το πώς μεταφράζονται σε κάτι εύληπτο από το ευρύ κοινό), αλλά στα αλήθεια αυτά δεν τα βλέπουμε στο βιβλίο. Ούτε για την ιστορική εξέλιξη της ελληνοτουρκικής περίπτωσης ενημερώνεται επαρκώς ο αναγνώστης, ούτε για την νομική διάσταση του και για ζητήματα όπως οι «ευθείες βάσης», ούτε για το εύρος και την ποιότητα της βιβλιογραφικής κάλυψης του θέματος, ούτε ιδιαίτερα και για την πολιτική και γεωπολιτική τους διάσταση. Ενημερώνεται όμως για διάφορα αισθήματα πικρίας του συγγραφέα (δεν αγοράσαμε για αυτό το βιβλίο!) και τις προβλέψεις του για το μέλλον (ως ένα βαθμό ούτε και για αυτό το αγοράσαμε). Πράγματα δηλαδή αταίριαστα για ένα βιβλίο τύπου «Εισαγωγή σε…».

ΥΓ: Εναλλακτικά, μπορεί να δει κανένας ένα αντιπαράδειγμα από ανώνυμο σχολιαστή σε ιστοσελίδα με γνώση της ορολογίας και των διαδικασιών που μαρτυρά κάτι πολύ περισσότερο από εξοικείωση. Αυτό δεν είναι αντιπαράδειγμα του πώς θα έπρεπε να είναι γραμμένο το βιβλίο, αλλά μάλλον τι θα έπρεπει να διαλαμβάνει έστω και ακροθιγώς.