Νόμιζα ότι οι έλληνες Anonymous ήταν σε νάρκη· ίσως κατάφεραν και με έπεισαν για αυτό -μας έπεισαν- πριν μας εκπλήξουν με το νέο «χτύπημα» στην Τράπεζα της Ελλάδος και το υπουργείο Εσωτερικών και τη διαρροή ενός GB υλικού. (Βάζω τα εισαγωγικά καταδικάζοντας αυτή την κακή συνήθεια του ελληνικού Τύπου. Και ακόμη: θα μπορούσαμε να μετράμε και την αξία σε GB γιατί ένα GB συμβατικού σκληρού δίσκου κοστίζει πλέον λιγότερο από ένα λεπτό του ευρώ). Η ΤτΕ λέει ότι δεν ήταν και τίποτα το ιδιαίτερο, τα αρχεία ήταν δημοσιευμένα· το υπουργείο Εσωτερικών λέει το ίδιο.

Ακόμη και μια ματιά στην όποια δημοσιογραφική κάλυψη δείχνει ότι πίσω από τους τίτλους δεν υπάρχει καθόλου περιεχόμενο· κανένας δεν διάβασε στα σοβαρά τα έγγραφα, «δεν αποκλείεται όμως να υπάρξουν και “διαμάντια”» γιατί οι ελπίδες είναι φτηνές. Άραγε οι Anonymous έκαναν τον κόπο να τα διαβάσουν οι ίδιοι ή ανέβασαν ό,τι έπιασε το σκριπτάκι; Το ότι δεν μας προϊδεάζουν για το περιεχόμενο των αρχείων πείθει μόνο για το δεύτερο. Ευτυχώς που δίνουν άφθονες εικονίτσες για να γεμίζουν οι σελίδες των ΜΜΕ, αφού από περιεχόμενο… Το μόνο θετικό και ευχάριστο της υπόθεσης ήταν τελικά το ότι τα ΜΜΕ έκαναν πλατιά χρήση του «διαρρέω» σαν μεταβατικό ρήμα.

Το μέγεθος μετρά στις διαρροές τέτοιου τύπου, νομίζουμε ότι είναι ευθεώς ανάλογο με το βάρος των σκανδάλων στα υπηρεσιακά έγγραφα, αλλά στην πραγματικότητα είναι παγίδα αδιαφορίας για τους δημοσιογράφους όταν αναλάβουν να ενημερώσουν το κοινό, ένα κοινό έχει πλέον εκπαιδευτεί να βαριέται. Οι Anon, οι Ελληνες τουλάχιστον, δεν είναι πάλι και τίποτα αστέρες στο μάρκετινγκ. Ξέρουν καλά την κίτρινη γλώσσα των ΜΜΕ και την αξιοποιούν για ένα εύπιστο κοινό που εντυπωσιάζεται γιατί χτυπούν και ανοίγουν ανοιχτές θύρες: τα σχόλια στο Facebook το πιστοποιούν με τον καλύτερο τρόπο.

Το πακέτο, που περιέχει τουλάχιστον 90 διπλά αρχεία, έχει τις εκθέσεις του Διοικητή της ΤτΕ, εκθέσεις νομισματικής πολιτικής, working paper, παρουσιάσεις και άλλα σημειώματα που συνέταξε και δημοσίευσε η ΤτΕ και υλικό από το υπουργείο Εσωτερικών, μέρος του οποίου έχει δημοσιευτεί και στη Διαύγεια. Πόσο αναξιοποίητος είναι όμως ο θησαυρός της για τα ελληνικά μέσα που τρέχουν πίσω από τα ψίχουλα των Anon.