Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να είναι άνθρωπος καλών προθέσεων, όπως ήταν και ο ΓΑΠ. Όμως, αν και όταν κληθεί να αναλάβει την πρωθυπουργία, θα πνιγεί και αυτός, σαν τον ΓΑΠ, κάτω από το βάρος της αφελούς πίστης ότι οι καλές προθέσεις του θα βοηθήσουν τη χώρα. Νομίζω ότι σαν άτομο δεν είναι αφελής, αν και κάποιες -πολλές ίσως- ενέργειες δεν πείθουν καθόλου. Παρασύρεται όμως από αφελείς, ανεπαρκείς και υπερενθουσιώδεις συνεργάτες που έχουν υποτιμήσει μια σειρά από παράγοντες με κορυφαίο ίσως την δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ σε κάποια πράγματα όπως ο προπαγανδιστικός μηχανισμός. (Ο μηχανισμός, που κυρίως είναι για τα σόσιαλ, δεν είναι στο σύνολό του κατευθυνόμενος· έστω και αν τα σόσιαλ αφορούν λίγους, πάντα κάτι περνά στο ευρύτερο κοινό).

Ο ΚΜ δεν είναι, λοιπόν, κακών προθέσεων όπως δεν ήταν και ο ΓΑΠ. Αυτά που του προσάπτει ο ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ πολλών πολλών άλλων την ταύτιση με το ΔΝΤ στα εργασιακά, είναι ως ένα βαθμό υπερβολές της κυβέρνησης· αυτά που του προσάπτει ο σοσιαλμιντιακός αντι-ΝΔ κύκλος, πχ φιλελεύθερος από τα Lidl, είναι απλά υπερβολές. Δεν είναι κακών προθέσεων ο ΚΜ, γιατί δεν μου φαίνεται να έχει κάποιο μακροπρόθεσμο, σατανικό σχέδιο. Όπως δεν είχε και ο ΓΑΠ που πιστεύω ότι δεν ήθελε να μας βάλει στο ΔΝΤ, άσχετο αν τα τραγικά του λάθη το έκαναν αυτό αναπόφευκτο.

Και πάλι, όμως, με τον ΚΜ τίποτα δεν κάνει μια καταστροφή αναπόφευκτη. Αντίθετα, φοβάμαι ότι θα πέσει σε διπλή παγίδα: οι συνεργάτες του είναι ένα τσούρμο μούτσων που θα τα χάσουν όταν κληθούν να διαχειριστούν ο καθένας το καραβάκι του (μια κυβέρνηση είναι στολίσκος, όχι απλά ένα καράβι)· η αυταπάτη του ίδιου, από την άλλη, είναι ότι θα μας βγάλει από το τέλμα γιατί μπορεί. Φευ, αν και το θέλει πολύ, ίσως γιατί νομίζει ότι είναι εντεταλμένος από την ιστορική μοίρα ή κάτι άλλο νεφελώδες και μεταφυσικό, δεν μπορεί με αυτούς που έχει — εκτός αν ως τότε τους αλλάξει, αλλά αυτό το στελεχιακό grooming παίρνει χρόνο.

Έτσι τελικά ο ΚΜ θα αποτύχει μακροπρόθεσμα· θα αποτύχει σε πολλά μικρά και σε λιγότερα μεγάλα. Θα φταίει ένας συνδυασμός από τη δική του μέτρια ικανότητα, τις ακόμα χαμηλότερες δυνατότητες των συνεργατών του (unskilled and unaware of it, να το δράμα της ανθρωπότητας), από τις συγκυρίες και ίσως τις τρικλοποδιές από τη νυν κυβέρνηση. Τουλάχιστον δεν θα δει τον εαυτό του Σαμψών για να παρασύρει μαζί του το οικοδόμημα της Ελλάδας.